از اتش بی داد تو گر دفتر ما سوخت

شادیم که سرمایه چشم تر ما سوخت

از فیض خلوص دل ما بود مگر شمع

بی دیدن رخسار تو بال پر ما سوخت

شادیم که در کوی تو مانند سمندر

از همت یک بال زدن پیکر ما سوخت

پروانه نبودیم که یک بار بسوزیم

شمعیم که صد مرتبه خاکستر ما سوخت